Gisteren kwam eindelijk een nieuwe aflevering van Lost uit. Maar misschien omdat het zo lang geduurd heeft voordat Lost weer van zich heeft laten horen, ben ik een beetje teleurgesteld. Ook het feit dat je steeds een week moet wachten voordat je een aflevering kan downloaden zorgt er misschien voor dat je er niet helemaal in zit.
Dat was wel anders met de twee series die ik ervoor volgde: de Sopranos en Six feet under. Beiden van de Amerikaanse kwaliteitszender HBO. Daarvan downloade ik een seizoen in één keer, wat ook weer voor een slechte nachtrust zorgde. Maar ik zat er wel helemaal in. De spanningsboog van het wekelijkse wachten verdwijnt, omdat je steeds weer een volgende aflevering kan opstarten. Maar daarvoor in de plaats is het volgen van de serie wel weer optimaal.
Het was een paar jaar geleden dat mijn broer mij in de wereld van Six feet under meenam. Een schitterende drama serie over een begrafenisonderneming in Los Angeles. Die op komische wijze het bizarre leven van de familie Fisher portretteert en het reilen en zeilen van hun familiebedrijf. Alleen de intro al betuigt dat je te maken hebt met een kwaliteits serie. Elke aflevering begint met de soms hilarische en bizarre dood van een persoon. Waarna de Fishers de uitvaart regelen. Een macabere setting, waarin de levens en gevoelens van de hoofdpersonen centraal staan en een realistisch en herkenbaar beeld geven van het leven.
Na Six feet under heb ik de serie the Sopranos gevolgd. Een serie waarin de levens van een maffiagang uit New Jersey centraal staan. De baas van de maffia, Tony Sopranos, gaat regelmatig naar een psycholoog. Een serie die wel wat weg heeft van Six feet under. Alleen is de setting anders. Maar toch voelt the Sopranos niet zo dichtbij. Maar dat komt misschien omdat een eerlijk gezin van een begrafenisondernemer dichterbij ons staat dat een maffiafamilie.
Nu volg ik Lost. Een meer actie gerichte serie. Waarin de kijker eigenlijk voordurend bezig is een grote puzzel op te lossen. Maar wanneer je eindelijk denkt een paar stukjes gevonden te hebben die in elkaar passen komt er weer een berg bij om in elkaar te zetten. Het verhaal is niet echt origineel (Lord of the flies van William Golding) en past zich goed aan het ongeduld van de tegenwoordige kijker, die vooral actie wilt zien.
Ik verlang weer terug naar Six feet under. Maar ik twijfel nog of ik de serie nogmaals zal kijken. Een tweede keer valt altijd een beetje tegen en de ervaring leert dat het dan zijn schoonheid verliest. Jammer genoeg kan ik deze grote waardering alleen met mijn broer delen. Ik heb het genoeg rondgevraagd, maar mag blij zijn als mensen er vaag van gehoord hebben. Het is iets heel anders dan een serie als Prison Break of 24. En misschien ziet dit publiek niet in waarom deze serie zo mooi is. Maar geef het een kans. Je zal er geen spijt van hebben!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten