Musha rain dum-a-doo dum-a-da

Sterk geconcentreerd ochtendzeik. Het laatste beetje vocht uit de woestijn die ik ben stroomt bevrijd uit mij weg. Druk op de knop, vaarwel. Als wraak dondert een tsunami door mijn hoofd, die de woestijn alleen maar droger maakt. Geen enkel liter water lijkt haar om te toveren in vruchtbare tropen. Ik had het kunnen weten. Ze behoudt haar kleur in een proces van een aantal uren en waarschuwt mij daarmee voor wat gaat komen.

Anderen halen minder fel naar mij uit. Maken mij niet zo bewust van wat er in mijn hersenpan zit. Veranderen het niet in een groot kloppend hart. Zij laten geen uitgedroogde vlaktes achter. In ieder geval niet zo erg als zij. Toch gaat mijn voorkeur naar die felle uit. Ze mag mij niet. Maar toch hoop ik dat daar ooit eens verandering in gaat komen.

Zij is getrouwd met de duivel. Veroorzaakte pijnlijke momenten. Een diepe wond. Maakte die momenten pijnlijker door mij te omhelzen en te steunen. Maar ik had haar door. De omhelzing was nep en ik duwde haar van me af. Ze laat nog met enige regelmaat ironisch van zich horen. Als een pleister op de wond die eerder herinnert aan een fonkelende dolk.

Zij is getrouwd met coca-cola. Al meent iedereen met ijsklontjes en water. Maar daar heeft ze een hekel aan. Heeft ze mij zelf laten voelen. Het maakt haar nog verraderlijker dan ze al kan zijn. Cola kan ze niet van kleur veranderen, maar haar geur wel. Een zoete walm stijgt op. Laat mij haar oppakken en tot mij nemen. Haar gewoonlijk natrappen blijft uit. Zie je wel.. ze mag mij toch.

Zij is getrouwd met mij. Al staat de relatie op een heel laag pitje. Misschien juist zoals het hoort. Ik moest haar gewoon even temmen. Al kan ze als ik niet uitkijk onverwachts weer fel uit de hoek komen. Maar ik ken haar nu. Haar kleur verandert niet. Ook al verbergt ze zich achter coca-cola, haar ware karakter laat altijd wel van zich horen...